Zabrze

Walki w Zabrzu rozpoczęły się w nocy z 2 na 3 maja 1921 roku. Polscy funkcjonariusze policji APO rozbroili policjantów niemieckich. Tych którzy schronili się na terenie kopalni ,,Królowa Luiza” udało się wyprzeć. W nocy 3 maja 1921 roku, do miasta wkroczyły trzy baony powstańcze pod dowództwem Karola Widery, Fryderyka Szendzielorza oraz Dionizego Trocera. Walki trwały do 4 maja 1921 roku. Po przełamaniu sił policji niemieckiej i bojówkarzy z KOOS do Zabrza wkroczyły siły grupy powstańczej ,,Wschód”. Ustanowiono Komendę Placu, powołano Straż Obywatelską. Decyzją władz francuskich śródmieście stanowiło strefę neutralną, w związku z czym Powstańcy Śląscy rozpoczęli cernowanie (blokowanie) miasta. W dniach 10-11 maja 1921 siły niemieckie usiłowały bezskutecznie przerwać blokadę. W mieście wybuchły niemiecko-francuskie walki uliczne. W dniach 26-30 maja 1921, dopiero po sprowadzeniu posiłków alianckich sytuacja została opanowana. 27 maja 1921 roku oddział powstańczy liczący ok. 600 osób zaatakował obóz dla niemieckich uciekinierów w Zabrzu, wziął do niewoli 200 zakładników, zażądano zaprzestania walk w mieście. Strona niemiecka ugięła się wobec żądań powstańczych, zakładników wypuszczono.

Zobacz inne miejscowości tego powstania: