Tychy-Paprocany

Paprocany były miejscem stacjonowania ponad 100-osobowej niemieckiej baterii artylerii polowej pod dowództwem kpt. Goesego, która wchodziła w skład dywizji majora Aldenhovena.W nocy z 16 na 17 sierpnia 1919 roku doszło w miejscowości do walk znanych jako bitwa o Paprocany. Powstańcy uzbrojeni w broń zdobytą wcześniej we wsi Urbanowice uderzyli na znajdującą się w Paprocanach baterię, wykorzystując element zaskoczenia i rozproszenia przeciwnika. Część Niemców zostało zaskoczonych i rozbrojonych. Po nadciągnięciu wsparcia dla Powstańców Śląskich w postaci trzech drużyn z okolic Tychów, którymi dowodzili Ludwik Gongor, Józef Kurzak i Jan Duk, po kilkukrotnych atakach pozostali broniący się Niemcy zostali wzięci do niewoli. W wyniku starcia Powstańcy Śląscy wzięli do niewoli prawie 100 jeńców (w tym kpt. Goesego i 2 innych oficerów) oraz zdobyli 4 działa, 2 kaemy, około 100 karabinów i kilkadziesiąt koni (według innego źródła zdobyto 50 karabinów i 3 kaemy, a do niewoli wzięto 43 żołnierzy oraz 3 podoficerów Grenzschutzu). Po stronie powstańców zginął Franciszek Szkudło.